Vegetarische lasagne met spinazie, ricotta & een groentenlaagje

Diegene die anno 2021 nog denkt dat opvoeden eenrichtingsverkeer is, zit er compleet naast. Dus toen onze kroost begin maart besliste een vegetarische maand in te lassen, konden Echtgenoot en mezelve na veel reutemeteuten niet anders dan (gedeeltelijk) mee te gaan in het verhaal.

Op enkele dagen voor het einde van onze vleesloze periode mocht het resultaat er al zijn. Enerzijds wisten we half maart al dat de stoverij met frietjes en verse huisgemaakte mayonaise op 1 april meer dan een beetje zou smaken. Anderzijds leidde de vegetarische uitdaging tot een golf aan creativiteit in onze klassiek Vlaamse huiskeuken. Zo stond onder meer op het menu: Vegetarische lasagne met spinazie, ricotta & een groentenlaagje.

Een spinazie-ricotta pasta was iets wat ik tot dan toe nog maar een paar keer op restaurant had gegeten. Ik vond het altijd al gezond en lekker maar ietwat eentonig. Het gezond en lekker heb ik behouden. De eentonigheid heb ik er uit gegooid door mijn receptje op smaak te brengen met extra groenten. Na wat research bleek dat je er zowat alles kan tussen gooien. Dit is wat ik ervan heb gemaakt.

Ingrediënten:

• 250 g ricotta
• 200 ml room – ik neem altijd een 30 à 40% room. Smaakvol maar niet te zwaar
• Een zakje parmezaanse kaas
• 450 g verse spinazie – Ik heb heel veel werk gehad aan het verwijderen van de steeltjes. Volgende keer neem ik jonge spinazie of voorgekuiste. (Er schuilt weliswaar een huisvrouw in mij maar een mens moet ook niet overdrijven.)
• 1 fijn gesnipperde ui
• 2 teentjes nog fijner gesnipperde look
• 1 paprika, in stukjes
• 1 courgette, in stukjes
• 1 blikje tomatenpuree
• Pijnboompitten en cashue noten, fijn gehakseld
• Lasagnevellen
• Boter of olijfolie
• Nootmuskaat
• Basilicum

Bereiding:

Eerst heb ik de spinazie gewassen en gekuist en volgens het boekje 2 minuten laten opkoken. Dan ben ik met de hond gaan wandelen zodat de spinazie goed kon uitlekken.

Bij thuiskomst ben ik gestart met het lichtjes opkloppen van de room, met de hand. Daarna heb ik er de ricotta onder gemengd. De uitgelekte spinazie heb ik nog eens goed uitgewrongen, in kleine stukjes gehakseld en door mijn ricotta-room mengeling gedraaid. Vervolgens heb ik het zakje parmezaanse kaas toegevoegd. En een beetje nootmuskaat.

Ondertussen had ik – multitasker als ik ben – op een licht vuurtje een pannetje met olijfolie opgezet. Daarin heb ik de ui en de look, de paprika en de courgette een beetje aangestoofd. Ik heb er de noten bijgedaan en op het laatst de tomatenpuree en gedroogd basilicum. Deze mengeling heb ik een paar minuten laten pruttelen.

Als finale act heb ik mijn vuurschaal ingewreven met olijfolie en een eerste laag voorgekookte lasagnevellen gelegd. Daarna was het laagjes bouwen hé. Lasagne-ricottamengeling-lasagne-groentenmengeling-lasagne-ricottamengeling. Ik had nog een lasagnevelletje over dat ik er nog eens bovenop heb gelegd. En tot slot nog een laag gruyèrekaas, voor het korstje. 40 minuten in de oven. Flesje rood erbij en de avond was – alweer – geslaagd zonder dat daar een biefstuk aan moest te pas komen. Een sexy foto van het gerechtje heb ik niet. (Blijkbaar ben ik toch niet zo goed in multitasken.) Ter illustratie heb ik er hier eentje van de free stock van Pexels bijgevoegd. Smakelijk en tot de volgende.

Kaastaart à la Christel

Corona-ontdekking: er schuilt een huisvrouw in mij. Bij gebrek aan uit-etentjes, buitenlandse proeverijen, dus wat we noemen ‘Stoverij met Frietjes Op Reis’ ben ik – zoals zovelen met mij de dag van vandaag – zelf beginnen kokkerellen. Met voorop oersimpele maar oerlekkere gerechtjes gebaseerd op mijn oermotto, als ik het kan, iedereen ‘het kan’. We starten op deze uit het slop gehaalde oude blog van mij, met een easy to make recept voor Kaastaart.

Mijn liefde voor de cheesecake is ontstaan bijna drie decennia geleden toen ik in de US woonde. Van het daar aangeboden assortiment aan taarten lustte ik zowat geen enkele, vooral niet de baksels als daar waren carrot cake en lemon cake. Wortelen zijn in mijn ogen nog altijd een groente die niet met cake te associeren valt. En citroen is in mijn wereld voor bij de vis. Voor een cheesecake was ik wel te vinden. Gezien Echgenoot, specialist in appel- en chocoladecade, van cheesecake geen kaas gegeten heeft (OMG forgive me), heb ik mij zelf in de verschillende kaastaart recepturen verdiept. Het resultaat is een kaastaart à la Christel geworden, een mix van Libelle, VTM, Njam en andere online beschikbare info. Basisgedachte: ik kies hier voor een gebakken speculoos bodem met een kaasmix van platte kaas en mascarpone.

Ingrediënten:

• 150 g Speculoos
• 50 g boter. Traditioneel werk ik hier met Solo
• 500 g magere of halfvolle platte kaas (we gaan niet voor light maar ook niet voor supervet)
• 500 mascarpone
• 250 g kristalsuiker
• 2 zakjes vanillestokjes
• 3 eieren
• 6 blaadjes gelatine
• Blikje ananas en zijn sap

Bereiding. Deel 1. De taartbodem

We beginnen met het supermakkelijkste: de speculoos tot mul vermalen met de blender. Ondertussen laten we voorzichtig de boter smelten in een pannetje. Opgelet. Niet laten aanbakken. We halen de pan van het vuur en mengen de crunchy speculoos onder de gesmolten boter. We verdelen het mengsel zo gelijkmatig mogelijk over een bakvorm met hoge rand.

Bereiding. Deel 2. Kaas!

Het ‘kaasdeeg’ prepareren doen we beginnende met de eieren. We scheiden netjes wit en eigeel van elkaar. Daarna kloppen we de gescheiden eieren elk met de helft van de suiker en een zakje vanillesuiker goed op tot een lichte, schuimige emulsie.

In een grote pot mengen we de platte kaas met de mascarpone. We mengen er eerst de eigeel-suiker mengeling in, daarna het eiwit-suiker geheel. De gelatineblaadjes laten we terwijl weken in een waterbadje. Als we klaar zijn, laten we het ananassap op een heel licht vuurtje warmen. De stukjes ananas zelf houden we aan de kant om op het eind onze taart mee te decoreren. We knijpen de gelatineblaadjes uit en laten deze smelten in het ananassap. Als alle brokje weg zijn – en dit duurt echt niet lang – mengen we voorzichtig het ananas-gelatinesapje doorheen onze kaas-met-suiker mengeling. Tot slot gieten we de kaas-suiker-enz. mengeling over de gebakken maar ondertussen al wat afgekoelde speculaasbodem. En we decoreren met wat uitgelekte stukjes ananas. Minstens vier uur laten opstijven in de frigo, in stukken of stukjes snijden en opeten bij voorkeur in het goede gezelschap van bubbel en/of knuffelcontact en met een tasje koffie.

Smakelijk!

Belgisch bier in de Franse Alpen

Toen ik vorig jaar op ski- en sneeuwbelevingsreis was in Orcières 1850 in de Hoge Alpen, werd ik er zeer hartelijk ontvangen door Olivier Capiau die terloops toen we bijna op weg naar huis waren, vertelde dat zijn vrouw een bierbrouwerijtje in de bergen had. De mens en zijn eega bleken Belgen te zijn…

“Loin de notre Belgique natale, nous ne voulons pas créer des bières de soif, mais des bières de dégustation…” De man en zijn Franse taal kon de essentie van zijn brouwerij mooi verwoorden. In de Alpen wordt, met andere woorden op zijn Kriebels gezegd, een bier gebrouwen, niet om met grote slokken naar binnen te werken, maar eentje om te degusteren. Geniet dus, maar drink met mate(n).

De artisale brouwerij ‘BRASSERIE D’ANCELLE’ is gelegen in het dorpje Ancelle, in de valei van Champsaur, op 5 km van de Col de Manse waar Napoléon nog in een refuge verbleef en op een tiental kilometers van de Route Napoléon. De Route Napoléon trouwens die, zoals u op mijn KriebelopReis blog kan lezen, dit jaar zijn 200ste verjaardag viert. Er zijn tal van events deze zomer die Napoléon en zijn tocht herdenken. Een feestelijk moment om de streek te bezoeken dus, en er van een Belgisch biertje te genieten.

Een sneeuwontbijt in de Vogezen

Ons vakantiehuisje in vakantiepark Les Chalets des Ayès, Le Thillot, Hautes-Voges, was klein, zeer klein. En voor zijn grootte niet heel praktisch ingericht. Maar de kleine mankementjes die er waren – een pedaalemmer die niet werkte en een toilet waar een doorsnee man niet op of af raakte – werden irrelevant als we er de service van Les Ayès tegenover stelden. Elke dag koffie en glühwein en vaak pannenkoeken voor alle gasten. Een ultravriendelijk onthaal. Een skiset voor 30 euro per week. Toegang tot hottub en bubbelbad…en een ontbijt barbecue in de sneeuw.

Gegrilde lamsbout met aardappeltjes in Benidorm

‘Cordero asado con ajo y romero’ ofte ‘Gegrilde lamsbout met aardappeltjes’, was voor ons de ontdekking van Benidorm. Geproefd in het door de Michelin gids aangeraden restaurant Venta La Montaña in Benimantell. Dubbelklik op de foto voor de restaurantwebsite.

Stoverijmetfrietjesopreis

Welkom op de proefsite van Stoverijmetfrietjesopreis. Onze pagina’s zijn in volle opmaak. Doel is u hier de lekkerste streekgerechjes verzameld op mijn verschillende pers- en andere reizen te laten meeproeven. Geniet ervan…